ΑΥΤΟΜΑΤΟ ON/OFF ΟΤΑΝ ΕΚΠΕΜΠΟΥΜΕ

11 Μαΐ 2010

Θεός: "Δεν είμαι εδώ. Λείπω!"



Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Μα, πού χάθηκε, πού αποσύρθηκε ο Θεός; Τον αναζητήσαμε στις πορείες, εκεί που τα «παιδιά» πετούν μολότοφ και φοράνε κουκούλες· τον γυρέψαμε στο επιβλητικό κτίριο που ονομάζουμε Κοινοβούλιο κι οι πολιτικοί μας, νομοθετούν για μένα και για σένα· σκεφτήκαμε ύστερα πως, αφού είναι τόσο σοβαρή η κατάσταση, μπορεί τελικά να μη βρίσκεται εδώ, αλλά να πήγε στις Βρυξέλλες για να επηρεάσει τους ξένους ηγέτες να βγάλουν άλλες πολύ πιο σημαντικές αποφάσεις… Α, αυτό θα συμβαίνει μάλλον! Διότι, πώς αλλιώς εξηγείται το γεγονός ότι απουσίαζε παντελώς κι απ’ την οδό Σταδίου, τη μέρα – που ήταν νύχτα – της φοβερής πυρκαγιάς;

Στη Μονή Πετράκη, οι Ιερωμένοι συγκεντρώνονται (όπως κάνουν πάντα τις μέρες του Πάσχα τους). Στη Μονή Πετράκη, οι προσευχές πιάνουν πάντα τόπο. Μόνο που όταν βγαίνουν απ’ τα σεπτά τους τα χείλια, χρειάζεσαι μια Πυθία Αρχαίου Μαντείου για να στις εξηγήσει… Κανένας δε θα σε βοηθήσει, όπως και κανένας άλλωστε δε σε βοήθησε ποτέ. Στη Μονή Πετράκη, σαν τύχει και πας να τούς προτείνεις κάποια ιδέα σου για βοήθεια των φτωχών, θα σε ακούσουν αφ’ υψηλού και θα σού εξηγήσουν στο τέλος ότι είναι κακό για τη λογοτεχνία να χρησιμοποιείς πολλές φορές τη λέξη «δεν». Ο ρασοφόρος συνομιλητής σου, ίσως σού πει κι άλλα. Καταλήγοντας πολλές φορές στην ίδια επωδό: «Κατάλαβες, τέκνο μου»;

Κατάλαβα· μην κουράζεστε… Δε θα ξαναγράψω «δεν».

Όταν το σώμα στεγνώνει κι όλο το νερό εξατμίζεται, τότε εξαερώνεται κι ο νους. Ψάχνεις απεγνωσμένα την μπαλκονόπορτα που χάσκει ορθάνοιχτη μόλις μια σπιθαμή μπροστά σου και δεν τη βλέπεις. Η κάμερα αποτυπώνει τη μορφή σου, μες σε βαθιούς καπνούς. Λυγίζεις· γονατίζεις· σωριάζεσαι στο πυρωμένο πάτωμα. Πεθαίνεις μέσα σε δευτερόλεπτα. Βασανιστικά δευτερόλεπτα… Άραγε τι να σκέφτεσαι εκείνη τη στιγμή; Κι αν σκέφτεσαι, άραγε συγχωρείς; Σίγουρα δε μισείς πάντως (νάτο πάλι το «δεν» - συγχωρέστε με, πάτερ). Εκείνοι που σώθηκαν, ειπώθηκε ότι έτρεξαν και κρύφτηκαν με λυγμούς κι αναφιλητά μες στις αγκαλιές τυχαίων περαστικών…

Οι νόμοι των πολιτικών μας στερούνται ψυχής. Όπως η έρημος, ύδατος. Όπως το σεξ, αγάπης. Όπως οι Ιερωμένοι, Θεού. Ακριβαίνουν τα προϊόντα, φτηναίνουν οι μισθοί. Απλό που ακούγεται! Πίσω όμως απ’ τις κουρτίνες… Πίσω απ’ τις κουρτίνες, χιλιάδες δράματα εκτυλίσσονται καθημερινά. Άνθρωποι μαζεμένοι κουβάρι, κλείνονται στο φτωχόσπιτό τους, μαζί με τους οικείους τους, όλοι μαζί, μια γροθιά… Μια πεινασμένη γροθιά συγκεντρωμένη γύρω από αδειανά πιάτα. Λέει ο πατέρας: «Ποιος θα πει σήμερα την προσευχή»; Η μητέρα δείχνει με τα μάτια την κόρη. «Άννα, πες εσύ»… Κι η Άννα: «Για το φαγητό και τη χαρά, σ’ ευχαριστούμε Θεέ μου»…

«Εγώ», ανέφερε χτες ή προχτές σε μια συνέντευξή της στην τηλεόραση η Λούκα Κατσέλη (η αδερφή της όμορφης ηθοποιού Νόρας, που έπαιξε σε μια πολύ συγκινητική ταινία με τον Σωτήρη Μουστάκα) «έχω υποστεί πολύ άσχημα τις συνέπειες της κρίσης. Σκεφτείτε ότι η οικογένειά μου χάνει απ’ το εισόδημά της περίπου τριάντα χιλιάδες ευρώ το χρόνο! Παρόλα αυτά, θεωρώ απαραίτητα τα μέτρα»… Και λοιπά, και λοιπά… Τι ωραία ταινία, εκείνη που πρωταγωνίστησε η αδερφή της πλάι στον αξέχαστο Μουστάκα… «Ένας νομοταγής πολίτης» ήταν ο τίτλος. Προφητικός τίτλος! Πρέπει όλοι λοιπόν να είμαστε νομοταγείς πολίτες, κυρίες και κύριοι.

Πρέπει πρόθυμα να αποδεχτούμε τα σκληρά μέτρα. Πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι. Και, κυρίως, δεν πρέπει να λέμε «δεν». Είναι κακό για τη λογοτεχνία…

6 Μαΐ 2010

Η δήλωση του τέως Βασιλιά Κωνσταντίνου


Την προάσπιση της Δημοκρατίας με αφορμή τα γεγονότα στην Αθήνα και τα οικονομικά μέτρα ζητά ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος. Σε ανακοίνωση του που διανεμήθηκε σε όλα τα Μ.Μ.Ε. πριν από λίγο, αναφέρει:

«Αφουγκράζομαι το κοινό αίσθημα του πόνου και της θλίψης, αυτό που πλέον υπερβαίνει κάθε ‘κατηγορώ’. Όταν ο θυμός υπερχειλίζει, όταν η ελπίδα δεν διαφαίνεται, το συναίσθημα εκφράζεται με βία και αντίδραση. Όμως τώρα, δεν είναι η στιγμή να υποκύψει η Ελλάδα και ο λαός της σε αυτή την οργή, όσο δικαιολογημένη και εάν είναι. Τώρα είναι η στιγμή να προασπίσουμε την πίστη μας στην Δημοκρατία. Είναι η στιγμή να θυμηθούμε, ότι στις πιο δύσκολες δοκιμασίες αντεπεξήλθαμε με την ανεξάντλητη δύναμη που συσσωρεύουμε όταν είμαστε ενωμένοι.

»Προκειμένου να κατορθώσει η ελληνική κοινωνία τα πρώτα, επώδυνα βήματα εξόδου από την ύφεση, είναι αναγκαία μια υπέρβαση: να διαχωρίσει, για κάποιο διάστημα, την πολιτική και κοινωνική κρίση από την οικονομική. Όπως κάθε υπέρβαση, χρειάζεται δύναμη και υπομονή. Εντός των Δημοκρατικών θεσμών, ο λαός μπορεί να βρει έκφραση και ελευθερία, να απαντήσει στην αδικία, να βρει το σθένος να κρατήσει την Ελλάδα ψηλά.

»Προ πέντε εβδομάδων, βρισκόμενος στο Πήλιο, είχα εκφράσει την σκέψη, ότι ενδεχομένως, να πλησιάζουμε στο σημείο μιας συντονισμένης, ειρηνικής διαμαρτυρίας της ελληνικής κοινωνίας, όπως έγινε προ ετών στην Ιρλανδία, όπου ο λαός, με μια σύσσωμη, σιωπηρή πορεία έδωσε το στίγμα της κοινής γνώμης σε όσους πλήγωναν την χώρα και τους πολίτες της. Αυτή ήταν η στάση ενός λαού έναντι στην τρομοκρατία, αυτή πιστεύω πως πρέπει να είναι και η απάντηση σε όσους απειλούν την Δημοκρατία στην Ελλάδα.

»Εάν λυγίσει ο λαός, θα είναι θύμα, εάν αντιδράσει, θα είναι θύτης.

Εάν όμως, με την σοφία της ηρεμίας και την δύναμη της αλληλεγγύης υπερβεί τον πόνο της αδικίας, θα βγει νικητής και θα φωτίσει τον δρόμο για την επόμενη γενιά, για τον υπόλοιπο κόσμο».

Αυτή είναι η δήλωση του Κωνσταντίνου και εμείς θα συμπληρώσουμε ότι είναι καιρός πλέον να έρθει κι αυτός για να βοηθήσει. Είναι άξιος πολιτικός, εξαιρετικός άνθρωπος, και δεδομένου ότι μιλά και τάσσεται υπέρ της Δημοκρατίας – με τη σημερινή της έννοια ελπίζουμε – είμαστε σίγουροι ότι θα βρεθεί το κατάλληλο πλαίσιο ώστε να ενταχθεί (ως νόμιμα εκλεγμένος και με αρχή και λήξη θητείας) στο κυβερνητικό δυναμικό της χώρας μας. Ασφαλώς όχι ως βασιλιάς, αλλά ως σημαίνων πολιτικός άντρας.