ΑΥΤΟΜΑΤΟ ON/OFF ΟΤΑΝ ΕΚΠΕΜΠΟΥΜΕ

30 Σεπ 2009

Οι θρησκείες πλανούν, χωρίζουν...

…Και τυραννούν τους λαούς.

Αν ανεβούμε σ’ ένα διαστημόπλοιο για να παρατηρήσουμε τη γη από ψηλά, θα τη δούμε όμορφη λίαν. Μ’ αν γίνει βολετό, με τον τρόπο που λεν πως κάνει το τεράστιο αυτί του Θεού, να συλλέξουμε και τους ήχους της συνάμα, βόγγους θ’ ακούσουμε και θρήνους. Σε κάθε της γωνιά, σε κάθε τόπο. Πώς το σταφύλι γεμίζει τα πανέρια των κοριτσιών στον τρύγο, έτσι κι εμείς θα βρεθούμε ξαφνικά φορτωμένοι με λογής-λογής φωνές απόγνωσης των ανυπεράσπιστων και αδυνάμων, και πώς ο μούστος ρέει άκρατος απ’ τα γυμνά πόδια των παιδιών στο πατητήρι, θα πλημμυρίσει η ψυχή μας, με τον πόνο των ανθρώπων τον αμέτρητο.

Ο Θεός, από ψηλά, ασφαλώς κοιτάζει, αλλά κανένας μας δεν τον είδε ποτέ να γελά ή να κλαίει. Ο Θεός είναι έννοια υπερβατική· τη νιώθεις έντονα, δεν την αγγίζεις. Οι φυλές που την άγγιξαν, παρασύρθηκαν στο ψέμα. Κι «όποιος λέει ψέματα, πέφτει μες στα αίματα» – στα χαράματα της ζωής μου, μ’ έμαθε σαν ποιηματάκι να απαγγέλλω ο πατέρας μου… Προπαροξύτονη ρίμα, θ’ αποφαίνονταν οι κριτικοί, και μια μικρή χασμωδία που συγχωρείται. Μα, οι τελευταίοι δεν ασχολούνται με ποιηματάκια τόσο παιδικά. Άραγε, ο Θεός ασχολείται με μας; Μάς έδωσε πάντως, ό,τι θα ονειρευόμασταν να μάς δώσει. Και πόσο αλήθεια άκαρδος θα γινόταν αν, την ίδια τη στιγμή της δωρεάς, μάς επέβαλλε να τού εκφράζουμε την αιώνιά μας ευγνωμοσύνη!

Ευγνωμοσύνη παντοτινή, τελετουργικά λατρευτική, και μάλιστα «δια νόμου»! Νόμου ενός «ταπεινού Μωυσή», ενός «Μωάμεθ κατακτητή», ενός «υπέρλαμπρου Βούδα»… Κι από την άλλη, ποιος είπε πως δεν αγαπάμε, πως δε λατρεύουμε το γεννήτορα; Αγαπάς το δωρητή της ζωής σου, για να τιμήσεις το δώρο του. Να χαρείς τη ζωή σου. Σέβεσαι την οικολογία του πλανήτη σου πρώτα-πρώτα, επειδή ο πλανήτης σου είναι το χαλί που πατούν τα πόδια σου. Κι η κουβέρτα που σε ζεσταίνει. Και το πιάτο το φαγητό που σού δίνει. Ενώ, ταυτόχρονα, με απαράμιλλη ζέση, αγαπάς τον πλησίον σου, γιατί είναι κομμάτι του δικού σου εαυτού. Του είναι σου. Είναι ο αδερφός σου, η αδερφή, ο πατέρας, η μάνα… Είναι Εσύ. Ο Μάρτιν Μπούμπερ, ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος, έγραψε έναν ολόκληρο ύμνο με τίτλο «Du», δηλαδή «Εσύ».

Ποια λατρεία, προς ποιον Θεό, θα στεκόταν παραπάνω; Ποια ευγνωμοσύνη, ποια τελετουργία, όσο μεγάλη και τεράστια, θα ήταν προτιμότερη; Προσεύχονται αληθινά και με συντριβή οι πιστοί, κάνουν γονυκλισίες, κάνουν μετάνοιες… Άλλοτε σού ραγίζουν την καρδιά με την πλάνη τους κι άλλοτε γίνονται αποκρουστικοί με τον απέραντο φανατισμό τους. Πετροβολούν μέχρι θανάτου τις γυναίκες τους, επειδή – ω, τι απίστευτο! – «δεν ήταν τίμιες»… Κι επιβάλλουν τη μαντήλα στο γυναικείο τους πληθυσμό, μέτρο επιβεβλημένο μόνο για τους Βεδουίνους – άντρες και γυναίκες – στην έρημο, λόγω της τεράστιας συγκέντρωσης άμμου στον αέρα που αναπνέουνε.

Άλλοι αφορίζουν κι αναθεματίζουν (τα είδαμε σε προηγούμενα άρθρα μας). Στέλνουν, ελαφρά τη καρδία, πεσκέσι στο διάβολο, τους συμπολίτες τους. Άλλοι, εκφοβίζουν· τρομοκρατούν! Εξάπτοντας τη δεισιδαιμονία του απλού λαού, του κατά Καβάφη «επιπόλαιου». Ρώτησα μια μέρα τη μητέρα μου: «Αν στο χωριό σου (κατάγεται απ’ την ορεινή Αρκαδία) κάποιος αρνούνταν να βαφτίσει το παιδί του, θα είχε πρόβλημα»; Κι η απάντησή της: «Ασφαλώς θα είχε πρόβλημα. Δε θα μπορούσε να σταθεί στην κοινωνία»… Απ’ τα μικρά, ύστερα έρχονται τα μεγαλύτερα. Οι ιεροί πόλεμοι, οι ασίγαστες αντιπαλότητες, η τρομοκρατία, καθώς και το διαμετρικά αντίθετό της, η τρομολαγνεία. Προφάσεις όλα, για αιματοκύλισμα. Ώστε να μη χαιρόμαστε… Να μην απολαμβάνουμε τη ζωή. Την ευτυχία να συνθέτουμε, ο ένας πλάι στον άλλο, το πιο πολύχρωμο λουλούδι της γης…

God Fairy Tales!

myspace layouts

29 Σεπ 2009

Εκλογές

Σήμερα ας μιλήσουμε λίγο για εκλογές... Οι εκλογές είναι ένας γρίφος. Βλέπουμε καθημερινά μια απίστευτη κονταρομαχία, κυρίως μεταξύ των δύο μεγαλύτερων μονομάχων της πολιτικής μας σκηνής: Του Γιώργου Παπανδρέου και του Κώστα Καραμανλή. (Γιώργος και όχι Γεώργιος: Ο παππούς... Κώστας και όχι Κωνσταντίνος: Ο θείος...).

Οι εκλογές φέτος είναι ένα μυστήριο. Έχουμε απ' τη μια μεριά έναν δοκιμασμένο πρωθυπουργό και φυσικά διαθέτουμε το σαφές δείγμα των ικανοτήτων του. Ή μήπως το δείγμα αυτό δεν είναι σαφές; Ποιος αληθεια μπορεί να είναι σίγουρος πως με άλλον πρωθυπουργό τα πράγματα θα είχαν πάει καλύτερα; Και εξηγούμαστε:

Επί πρωθυπουργίας Κώστα Σημίτη, η χώρα - με εξαίρεση το θλιβερό και τεράστιο κεφάλαιο του Χρηματιστηρίου - ευημερούσε στους εξής τομείς: α) Κοινωνική πολιτική, β) Εξωτερικές υποθέσεις, γ) Οικονομία. Ειδικά δε, στην Οικονομία, πηγαίναμε απίστευτα καλά. Όμως, αγνοούσαμε ότι κινούμασταν κυριολεκτικά με δανεικά!

Με δανεικά πηγαίναμε καλά, την εποχή του Κώστα Σημίτη. Να τα χαίρονται τα κροκοδείλια δάκρυά τους οι σημερινοί υποψήφιοι, ένθεν και ένθεν, οι οποίοι διατυμπανίζουν τοις πάσι πως "ο Κώστας Σημίτης δεν θα έπρεπε να λείπει απ' την καινούργια Βουλή". Και τους πληροφορούμε ότι καλώς λείπει. Θα ήταν κρίμα να υποβάλλουμε τον άνθρωπο στην ανάγκη να πληρώνει τους δυσβάσταχτους τόκους (ως μέλος της κυβέρνησης επέχον την αναλογούσα σ' αυτόν πλέον επιμερισμένη ευθύνη). Η άλλη, η ηθική ευθύνη που τον βαρύνει ολοκληρωτικά, πάει! Ξεχάστηκε!... Σύντομα θα τον δούμε και Πρόεδρο της Δημοκρατίας να κοάζει τα σοφά του τα λόγια.

Ένα καλό πάντως έκανε: Με την αδράνειά του στο θέμα των Ιμίων, κατάφερε να μπερδέψει τους Τούρκους, μα και τους υπόλοιπους ξένους, και δεν ξέρανε τι να κάνουν. Έτσι τους παρέσυρε κι αυτούς σε μια αδράνεια, που εκ των πραγμάτων θα βαραίνει συν τω χρόνω κυρίως για τους Τούρκους και τις ανίερες βλέψεις τους. Διότι η Ευρωπαϊκή Ένωση ισχυροποιείται και, το κυριότερο, οι πολίτες της, αποκτούν αργά αλλά σταθερά, ευρωπαϊκή συνείδηση.

Τα σύνορά μας, πια, είναι σύνορα όλων των Ευρωπαίων. Η αδράνεια ενός ούτως ή άλλως αδρανούς πολιτικού, υπήρξε σωτήρια την καίρια στιγμή και, αν ζούσαμε στη Βυζαντινή Εποχή, πολλοι θα είχαν δει εκείνες τις ημέρες αγίους με φωτοστέφανα να περιφέρονται στον παραπλεύρως της Βουλής προαύλιο χώρο του Συντάγματος, ανάμεσα στα περιστεράκια.

Οι εκλαμπρότατες κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. τότε, φέσωσαν την κατοπινή Ελλάδα με πολλά χρέη. Η διπλή θητεία του Κώστα Καραμανλή, στη συνέχεια, δεν κατάφερε εκ των πραγμάτων να κάνει και πολλά. Όμως, είναι αλήθεια πως εξυγιάνθηκαν αρκετοί τομείς που λίμναζαν μέσα στην προηγούμενη διαφθορά. Απ' την άλλη, μολύνθηκαν άλλοι τομείς, οι οποίοι είχαν λίγο αρπάξει από πριν, αλλά με τη Δεξιά φούντωσαν κανονικά. Για παράδειγμα, οι επενδύσεις των κρατικών ασφαλιστικών ταμείων σε δομημένα ομόλογα. Υπήρχε το ξεκίνημα, είχε γίνει επί πρασίνων η αρχή, αλλά κατόπιν το πράγμα πήρε διαστάσεις θριάμβου.

Ο Τσιτουρίδης πλήρωσε ως γνωστόν τα σπασμένα, αν και κατά τη γνώμη μας, υποβόσκει βαθύτερο παρασκήνιο. Σκεφτείτε ότι, με ένα τυχαίο γεγονός (τη δολοφονία ενός διευθυντικού στελέχους κρατικής Δ.Ε.Κ.Ο.) βγήκαν στη φόρα κάτι απίστευτες αμοιβές που ο εκλιπών απολάμβανε. Μισθοί μαμούθ, της τάξης των εκατομμυρίων ευρώ! Όλοι θυμάστε περί ποίου ο λόγος.

Κατόπιν η Ζαχοπουλιάδα... Α, όπου ο άνθρωπος και η βρωμιά του... Κι άρχισαν να παρελαύνουν αποκαλυπτόμενοι ένας-ένας οι διεφθαρμένοι πολιτικοί μας. Αυταρχικά υπερασπίζονταν τον εαυτό τους, στα κανάλια: "Εγώ έχω την περιουσία μου σε off-shοre εταιρία και αυτό είναι απολύτως νόμιμο. Δεν επιτρέπω σε κανέναν να με σπιλώνει", έλεγε ο πρώτος... "Εγώ δανείστηκα από την Τράπεζα κάτι τις εκατομμυριάκια κι έφτιαξα τις τρεις-τέσσερις βίλες μου. Τώρα πληρώνω τους τόκους, απ' τη βουλευτική μου αποζημίωση". (Λένε "αποζημίωση" το μισθό τους, λες και παθαίνουν και ζημιά που μας εξουσιάζουν).

Αλλά, δεν καταλάβαινε, λέγοντας αυτά ότι η βουλευτική του αποζημίωση επ' ουδενί δικαιολογούσε το τόσο μεγάλο δάνειο που συνήψε με την Τράπεζα. Ενώ μάλλον οι Τραπεζίτες θα είδαν κι άλλα ως εχέγγυα, που εμείς δεν τα μάθαμε ποτέ. Θα είδαν, φερ' ειπείν, παχυλές καταθέσεις, μάλλον ανεξακρίβωτης προέλευσης. Βατοπέδι, Βατοπέδι, γεμίζουν σάκοι και σακούλια, και οι προσευχές καλά κρατούν.

Τώρα, ο Κώστας Καραμανλής έκανε μια σχετική κάθαρση. Ένα ξεσκαρτάρισμα στελεχών. Όμως, δεν είναι αρκετό... Υπάρχουν ακόμα χαίνουσες πληγές μέσα στην Νέα Δημοκρατία. Και το ερώτημα που θέσαμε νωρίτερα, παραμένει: Μπορούμε, άραγε, να είμαστε σίγουροι ότι ο Κώστας Καραμανλής, ως πρωθυπουργός, κυβέρνησε άσχημα τον τόπο;

Ένας τρόπος υπάρχει για να το διαπιστώσουμε: Να ψηφίσουμε τον αντίπαλό του. Τουλάχιστον έως την Άνοιξη, ας τον δούμε. Αν καταφέρει να μας πείσει, με γεια του, με χαρά του! Θα είναι καλό και για τον ίδιο, διότι θα ζήσει πλουσιοπάροχα και με τιμές τον υπόλοιπο βίο του, αλλά και για τη χώρα, καθώς ενδεχομένως με τις νέες του ιδέες, να φέρει τον πολυπόθητο αέρα της ανανέωσης.

Και πάλι, εδώ είμαστε, να το ξανασκεφτούμε, μέχρι την Κυριακή. Και θα επανέλθουμε με νέο άρθρο.

God Fairy Tales!


myspace layouts

26 Σεπ 2009

Είμαι ελεύθερος

Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν ευτυχισμένοι μέσα στη δυστυχία τους. Βαφτίζουν ευτυχία κάθε κακό που τούς συμβαίνει και βρίσκουν έτσι τη δύναμη να προχωρούν μπροστά. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις, αυτοί οι ίδιοι (με την αρνητική τους εν γένει στάση) προκαλούν χωρίς να το καταλαβαίνουν τα πιο πολλά άσκημα που συμβαίνουν στη ζωή τους.

Για παράδειγμα: Ένας καλός ποιητής, ποτέ δε θα γίνει ταυτόχρονα καλός επιχειρηματίας. Και αν γίνει, τότε θα πάψει πια να είναι καλός ποιητής. Η ανάγκη του να γράψει με πλούτο και βάθος συναισθημάτων, τον οδηγεί υποσυνείδητα στο να βιώνει εσκεμμένα μια κατάσταση η οποία γεννά έναν τέτοιο πλούτο κι ένα τέτοιο βάθος. Πώς; Μα παρατώντας (αδυνατώντας, εκούσια και εν αγνοία του, να πραγματώσει) κάθε τι άλλο.

Ένα δεύτερο παράδειγμα αφορά τις θρησκείες. Ο πιστός και βαθειά θρήσκος άνθρωπος, βιώνει τη θρησκευτική του μυσταγωγία με τρόπο εντελώς προσωπικό. Τούτη η ενέργεια τού προσφέρει μια αίσθηση αναγέννησης, εξαγνισμού και υπερκοσμικής μετουσίωσης του κάθε κακού που τον διέπει. Καταφέρνει να υπερβεί την ανθρώπινη φύση του - έτσι πιστεύει - και "συνομιλεί με τα θεία". Σαν αντάλλαγμα, γίνεται ένας άτυπος θαυματοποιός που, είτε "ξεματιάζει", είτε "προσεύχεται για τον συνάνθρωπο", είτε έχει γενικά(!) υπερφυσικές ικανότητες.

Όμως, είναι δέσμιος τελικά της πίστης του. Για να μπορεί να "θαυματοποιεί", χάνει σε μεγάλο ως και τεράστιο βαθμό την αληθινή του φύση. Την ανθρώπινη. Δεν ερωτεύεται με φυσιολογικό τρόπο. Δεν ρουφά τις μικροχαρές αν δεν τις περάσει πρώτα μέσα από ένα συμπλεγματικό πεδίο σκέψης, ώστε να τις "ξεσκαρτάρει". Φοβάται να μην αγαπά τον πλησίον του. Φοβάται να μισήσει, ενώ και το μίσος, και ο θυμός, είναι απόλυτα παγιωμένα βιολογικά μας στοιχεία, έχουν δε σκοπό και λόγο ύπαρξης: Νουθετούν τον περίγυρό μας και καθαρίζουν την προσωπική μας ψυχολογία. Προστατεύουν ακόμα-ακόμα το φέρον άτομο από περαιτέρω προκλήσεις και κάθε λογής επιθέσεις. Όταν το μίσος και ο θυμός εκδηλώνονται ελεύθερα και αβίαστα, αφενός το μέγεθός τους ποτέ δεν είναι υπερβολικό κι αφετέρου επιτελούν σημαντικό για το φέρον άτομο έργο.

Ο θρήσκος θα καταπιέσει τα πιο πάνω συναισθήματα κι όταν αυτά τελικά θα βγουν στο φως, θα είναι γιγάντια και σαφώς επικίνδυνα για τον συνάνθρωπό του. Δείτε τους μοναχούς που ασκητεύουν, πόσο - κατά τα λεγόμενά τους - "πειράζονται από τον διάβολο". Και ιδού η εξήγηση γιατί πειράζονται τόσο!

Αν φανταστούμε μια κοινωνία με πολύ πιστά μέλη και κανέναν άπιστο εκεί μέσα, θα φανταστούμε την κόλαση επί της γης... Οι νέοι θα παντρεύονται δίχως να έχουν γνωρίσει το σώμα τους. Δίχως επίσης να έχουν "συνομιλήσει ερωτικά" (όχι απαραίτητα να συνουσιαστούν) με το έτερό τους ήμισυ. Δίχως καμία ελπίδα να χαρούν έστω και παντρεμένοι τη χαρά του έρωτα. Επειδή ο έρωτας έναν μόνο έχει προορισμό: Την τεκνοποίηση... Τι άνθρωποι θα προκύψουν από μια τέτοια πραγματικότητα;

Σιγά-σιγά - τώρα που επανήλθαμε - θα ξεδιπλώσουμε το κουβάρι της ψευτιάς. Του ψεύδους των θρησκειών... Και θα βοηθήσουμε να ελευθερωθούν όσους θέλουν πράγματι να ελευθερωθούν. Να σταθούν κάποτε σε μια στάση λεωφορείου με αληθινά καθαρή την καρδιά τους και να πουν: "Για δες! Αγαπώ τον συνάνθρωπο ειλικρινά. Και τον αγαπώ όχι επειδή μού το επιβάλλει ο Κύριός μου, αλλά επειδή το έχω μέσα μου. Επειδή είναι η ζωτική μου ανάγκη να αγαπώ. Είμαι ελεύθερος. Ελεύθερος επιτέλους"!...


myspace layouts

25 Σεπ 2009

You raise me up...



myspace layouts

Επιστρέφουμε δυναμικά!

Φίλες και Φίλοι,

Επιστρέφουμε δυναμικά, από το πρωί του Σαββάτου 26 Σεπτεμβρίου. Ήδη, όπως βλέπετε, η εμφάνισή μας έχει αλλάξει. Ελπίζουμε ότι έτσι σας αρέσουμε περισσότερο. Μια ακόμα καινοτομία είναι ότι μπορείτε στο κάτω μέρος της κάθε ανάρτησης να προσθέτετε ανώνυμα τη δική σας γνώμη. Δοκιμάστε το!

God Fairy Tales!


myspace layouts

3 Σεπ 2009

Γυναίκες και Ορθοδοξία

(Ο συνεργάτης μας, κ. Μάρκος Κ. Κουλούρης, είναι μόνιμος κάτοικος Μελβούρνης Αυστραλίας. Εκεί αρθρογραφεί στην εφημερίδα της ομογένειας "Νέος Κόσμος" και τα άρθρα του ξεχωρίζουν και συζητούνται ποικιλοτρόπως. Σήμερα, θα σάς παραθέσουμε ένα σημαντικό απόσπασμα από άρθρο του, που δημοσιεύτηκε στις αρχές Ιουλίου του φετινού καλοκαιριού (χειμώνας στην Αυστραλία) και αφορά στο τεράστιο θέμα: "Γυναίκες και Ορθοδοξία").

Γράφει μεταξύ άλλων στο άρθρο του αυτό ο κ. Μάρκος Κ. Κουλούρης:

Στον "Νέο Κόσμο" της 25ης Ιουνίου 2009, αναδημοσιεύτηκε άρθρο του σεβασμιότατου αρχιεπισκόπου Αυστραλίας, κ. Στυλιανού. Είναι προς τιμήν του αρχιεπισκόπου κ. Στυλιανού, να γράψει ένα τέτοιο άρθρο που προωθεί την προβολή της γυναίκας, θέτοντας τον τίτλο: "Πρόσωπα και έργα διαπρεπών γυναικών". Και είμαι σίγουρος ότι, ο αρχιεπίσκοπος δεν συγκινείται μόνον από πρόσωπα και έργα διαπρεπών γυναικών, αλλά και από έργα κάθε ταπεινής γυναίκας. Ξέρει ότι ο ρόλος κάθε γυναίκας στη ζωή, είναι τεράστιος, δύσκολος και επίπονος. Κάθε γυναίκα, όσο ταπεινή και ασήμαντη και αν είναι, καθημερινώς ανεβαίνει το δικό της Γολγοθά, είτε ως σύζυγος είτε ως Μάνα κ.λπ.

Εκείνο, όμως, που με εντυπωσιάζει είναι η διαφοροποίηση του εν λόγω ιεράρχη έναντι των άλλων αρχιερέων, παλαιών και νέων, οι οποίοι κατά καιρούς εξεφράσθησαν με τα χειρότερα, ίσως, και τα πιο αισχρά και ανάλγητα λόγια για την γυναίκα. Θα πρέπει ο αρχιεπίσκοπος να βγήκε έξω από την πόρτα της ορθοδοξίας, να πέταξε έστω και για μια στιγμή κατά μέρος το καλυμμαύχι και τα ράσα του, να πήρε βαθιά αναπνοή, να γέμισε τα πνευμόνια του με τον καθαρό αέρα της ελευθερίας της γνώμης του, να ξέχασε έστω και για λίγο τον δογματισμό του κατεστημένου που υπηρετεί και να κοίταξε στα μάτια την γυναίκα.

Οι σελίδες των ιερών φυλλάδων, δεν έχουν σχεδόν τίποτα καλό να πουν για την γυναίκα. Είναι, όμως, μεστές από κατηγορίες και χλευασμούς. "Εύα και προδοσία, αναξιότητες και απαγορεύσεις, ταπεινώσεις και βρισιές...". Το ότι δήθεν εξυψώθηκε ως Μάνα του Υιού η γυναίκα, δεν φαίνεται να έχει σημασία, αφού, συγχρόνως, υποτιμήθηκε και ταπεινώθηκε βάναυσα με την αποπομπή της από το δήθεν παιδί της, τον ίδιον τον Υιόν. Είναι λέει ανάξια, ως δήθεν "ακάθαρτη", να προσφέρει τις υπηρεσίες της ως στέλεχος και λειτουργός του Υψίστου και τής απαγορεύεται αυστηρώς η πρόσβαση σε ultra ιερούς χώρους, Αγία Τράπεζα, Άγιο Όρος κ.λπ.

Οι δε ακατονόμαστες βωμολοχίες και βρισιές από μερικούς μέγιστους ιερούς πατέρες είναι εξωφρενικές. Ο μισογύνης Κλήμης ο Αλεξανδρεύς ("Παιδαγωγός", 2.33), γράφει: "Μια γυναίκα, αν λάβουμε υπ' όψιν ποία είναι η φύση της, πρέπει να αισχύνεται γι' αυτήν". Ο Τερτυλλιανός ("De Cultu Feminarum", 1.1), λέει ότι οι γυναίκες αποτελούν "την πύλη μέσα από την οποία έρχεται ο διάβολος". Ο Επιφάνειος (PG 42.740) γράφει ότι οι γυναίκες "αποπλανώνται εύκολα, είναι αδύναμες και τους λείπει η λογική. Ο Διάβολος ξερνά το χάος του μέσα από αυτές".

Το μεγάλο, όμως, υβρεολόγιο, το μισος και η ανείπωτη αισχρότητα, βρίσκονται στις άγιες φυλλάδες, του κατά τ' άλλα τρανού πατέρα της Ορθοδοξίας, Αναστασίου Σιναΐτη, "Ερωτήσεις και Απαντήσεις". Ο επίσης μισογύνης αυτός - και ποιος ξέρει σε τι άλλο ήταν βουτηγμένο το άθλιο σαρκίο του - στο "Πας ο εμβλέψας γυναικί", ψέλνει αναιδώς και ασυστόλως τα εξ αμάξης στο γυναικείο φύλο. "Τι είναι γυναίκα; Ναυάγιο στην ξηρά, πηγή κακίας, δοχείο ακαθαρσίας, θανατηφόρα συνάντηση, ολίσθημα των οφθαλμών, καταστροφή των ψυχών... Κάθε κακία είναι μικρή συγκρινόμενη με την κακία της γυναίκας...".

Βλέπεις μια όμορφη γυναίκα στο δρόμο, σε συναπάντημα ή όπου αλλού, και ενθουσιάζεσαι. Η ομορφιά της, η θηλυκότητά της και η φυσική της έλξη που ασκεί επάνω σου, προσελκύει την προσοχή σου, σε εκστασιάζει και σε εμπνέει. Αυτό είναι πρόνοια της φύσης, ώστε τα θηλυκά να έλκουν τα αρσενικά για να επιτυγχάνεται η γονιμοποίηση και διαβίωση των ειδών. Παίρνεις θάρρος και για μια στιγμή ξεχνάς τα βάρη που σε πλακώνουν και βγαίνεις από το λήθαργο της σταναχώριας, της θλίψης και της απελπισίας. "Όχι", λέει ο Σιναΐτης, "μην επηρεάζεσθε από την ομορφιά, είναι του σατανά. Πάρε ένα μαχαίρι και άνοιξε την κοιλιά της να ιδείς τι θα βρεις κάτω από το δέρμα της, μέσα της. Κόκκαλα και νεύρα και φλέβες και δυσωδία. Σκέψου την, επίσης, γριά, αλλοιωμένη, πεθαμένη, να καταρρέει όλη εκείνη η ανθηρότητα. Σκέψου, τι είναι αυτό που θαυμάζεις και νιώσε ντροπή. Κι αφού ντραπείς, μετάνιωσε".

Τι να νόμιζε, άραγε, το δίποδο αυτό ον, ότι υπήρχε κάτω από το δικό του δέρμα; Μήπως καμιά θεϊκή ουσία ή τίποτα άλλο πολύτιμο άνευ σάρκας και δυσωδίας; Άλλος πάλι μεγάλος χριστιανοπατέρας, που δεν θυμάμαι το όνομά του, έλεγε: "Ως γνωστόν, αρχικώς, το αρσενικό και το θηλυκό συνυπήρχαν και η αναπαραγωγή γινόταν δια της διχοτόμησης". Ως εδώ είναι αλήθεια. "Όταν, όμως, ο Θεός έβγαλε ένα παΐδι από τον Αδάμ και είπε να γίνει η γυναίκα, δεν έκανε τίποτα άλλο παρά να βγάλει μέσα από τον άνδρα - το σερνικό δηλαδή - τη γυναίκα, το θηλυκό, το οποίο τον βασάνιζε, τον ταλαιπωρούσε με τις σατανικές θηλυκές αμαρτίες της και δεν τον άφηνε να αγιάσει, για να βρεθεί κοντά Του. Κατ' αυτόν τον τρόπο, ο Θεός απελευθέρωσε τον άνδρα και τού άνοιξε το δρόμο προς τον Παράδεισο"...

(Το άρθρο του κ. Μάρκου Κ. Κουλούρη, στη συνέχεια αναφέρεται στον αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας κ. Στυλιανό και παραθέτει κάποια στοιχεία τοπικού ενδιαφέροντος που τα παραλείπουμε. Σημειώνουμε πως όταν δημοσιεύτηκε ξεσήκωσε την αναμενόμενη - και συνηθισμένη πια - θύελλα αντιδράσεων στην εκεί ελληνική παροικία, αλλά ταυτόχρονα βρήκε και μεγάλη αποδοχή από τους πάρα πολλούς αναγνώστες της ελληνόφωνης εφημερίδας "Νέος Κόσμος" κι έτσι, μαζί με τη θύελλα των αντιδράσεων ήρθε και η θύελλα των ειλικρινών συγχαρητηρίων, που εμψυχώνουν πάντα τον καλό και καταξιωμένο συνεργάτη μας). G.F.T.


myspace layouts