ΑΥΤΟΜΑΤΟ ON/OFF ΟΤΑΝ ΕΚΠΕΜΠΟΥΜΕ

31 Αυγ 2009

Ο πνευματικός κόσμος

Γράφει ο Μάρκος Κ. Κουλούρης

Ο κύριος Στάθης, αναφέρθηκε στο φίλο του, τον Παλαμά, που δυστυχώς, όπως είπε, είχε πεθάνει εκείνες τις ημέρες, μέσα στη μαύρη κατοχή, αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό, στις γνώσεις και τους στοχασμούς. «Αυτόν λοιπόν τον αόρατο κόσμο, των πρωτόγονων, αργότερα τον ονόμασαν πνευματικό. Επινόησαν άφθονο φανταστικό υλικό και έκτισαν επάνω του τις θρησκείες. Και εφόσον είχε την δυνατότητα, όπως νόμιζε, ν’ αφήνει το σώμα του επί τόπου, πάνω εδώ στη γη, να λιώνει και να χάνεται (εκτός βέβαια του προφήτη Ηλία και του Χριστού, που τα πήραν μαζί τους), ν’ αλλάζει κατάσταση και να μεταπηδά χωρίς αυτό στον άλλο τον κόσμο, τον πνευματικό, αναμφίβολα υπάρχουν δύο κόσμοι. Ο ορατός και ο αόρατος, ο υλικός και ο πνευματικός. Οι δύο αυτοί κόσμοι, εν σχέση με τις ανάγκες και τις συνήθειές του, δεν θα πρέπει να διέφεραν και πολύ. Καλές και κακές υπάρξεις θα πρέπει να υπάρχουν κι εκεί· επίσης και άφθονα υλικά αγαθά, όπως, νερό, χλοερά λιβάδια, φρούτα και άλλες νόστιμες τροφές και γενικά όλα τα υπόλοιπα αγαθά, για να απολαμβάνουν και να ευφραίνονται οι μεταθανάτιοι μεταστάντες. Το ότι κι εμείς σήμερα, ενεργούμε σε σχέση με τους νεκρούς μας, όπως και οι πρωτόγονοι, σημαίνει, ότι στο μεταξύ διάστημα, δεν έχει επέλθει καμία απολύτως πρόοδος, καμία απολύτως μεταβολή, στο μεταφυσικό ζήτημα του ανθρώπου και θα μας απασχολεί για πολύ καιρό ακόμα.

»Το “εν τόπω χλοερώ και δροσερώ”, δεν είναι χριστιανική έκφραση, αλλά παλαιά συνήθεια των πρωτόγονων, η οποία μετά από χιλιάδες χρόνια, μαζί με πάρα πολλές άλλες, έφτασε ολοζώντανη και σε μας. Ο άνθρωπος έβλεπε τα φυσικά φαινόμενα: αστραπές, βροντές, πλημύρες, σεισμούς, φως, σκοτάδι, ήλιο, αστέρια και δεν μπορούσε να τα δικαιολογήσει. Έτσι, νόμιζε ότι, πίσω από τα φυσικά αυτά φαινόμενα, θα έπρεπε να υπάρχουν κάποιες αόρατες, απροσδιόριστες δυνάμεις, άλλες καλές για τα καλά και άλλες κακές για τα κακά. Τις καλές, τις ονόμασε θεούς και τις κακές, δαίμονες. Έτσι προήρθε ο πολυθεϊσμός και ο πολυδαιμονισμός, που κι εμείς ασπαζόμαστε σήμερα.

»Στους θεούς έδωσε ονόματα, τους ξεχώριζε ανάλογα με το ρόλο τους, τους αγαπούσε και τους τιμούσε με θυσίες, ακριβά δοσίματα, γιορτές και πανηγύρια. Τους δε δαίμονες, τους άφηνε έτσι όλους μαζί ανακατεμένους, γιατί όλοι έκαναν την ίδια δουλειά. Έκαναν πάντα το κακό και τους φοβόταν. Ο μηχανισμός του εγκεφάλου, όχι μόνον έφκιανε πύργους και παλάτια από το τίποτα, αλλά και οργίαζε ποικιλοτρόπως. Έπαιρνε τις πληροφορίες και τις εικόνες, με τις οποίες τον προμήθευαν, οι κατασκοπευτικές του πηγές (αισθήσεις). Τις επεξεργάζονταν, στα τέλεια ηλεκτρονικά εργαστήριά του, με τηλεφακούς, κάτοπτρα, με χημικές, ηλεκτρικές, μαγνητικές και υδραυλικές ουσίες και συστήματα, που ο ίδιος παράγει και διαθέτει. Τις μεγέθυνε, τις αντανακλούσε στους καθρέφτες του και αφού, σύμφωνα με τις γνώσεις του, τις τελειοποιούσε, τις έστελνε στον αέρα, για να δημιουργήσουν, να συμπληρώσουν και να πλουτίσουν, τον δήθεν πνευματικό κόσμο, που στην πραγματικότητα δεν υφίσταται, γιατί είναι μόνον φανταστικός και ως εκ τούτου αναπόδεικτος. Είναι αποκυήματα φαντασίας και οπτικές απάτες.

»Με τον καιρό, ο άρχοντας εγκέφαλος, αποκτούσε νέες γνώσεις και εμπειρίες, συμπληρωμένες και με την καινούρια του αίσθηση, τη λογική, καταλάβαινε τα λάθη του και γελούσε με τις γκάφες του. Επανεξέταζε τις ιδέες του, τις διόρθωνε και τις τροποποιούσε, αναλόγως με τα νέα δεδομένα. Όσες δεν περνούσαν το τεστ της έρευνας και του πειράματος, τις απέβαλνε μια-μια, τις διέγραφε απ’ τα κατάστιχα του και τις καταργούσε. Όταν διαπίστωνε ότι, ο Δίας δεν είχε σχέση με τις αστραπές και τους κεραυνούς, ούτε ο Απόλλωνας με το ήλιο, ο Ποσειδώνας με τη θάλασσα και ο Μαρδούκ με τη δημιουργία του κόσμου, τους άρπαζε έναν-έναν απ’ τα μαλλιά και τους πέταγε στο έρεβος, μαζί με τα ψέματα. Έτσι ένας-ένας οι θεοί, πέθαιναν κι εξαφανίζονταν, αφού εξέλειπε ο ρόλος τους και ο λόγος της ύπαρξής τους. Δυστυχώς, υπάρχουν ακόμα μερικοί της ίδιας πάστας, είναι όμως λαβωμένοι και αιμορραγούν. Όταν ο εγκέφαλος, φθάσει στο σημείο, ν’ αποδείξει ότι και αυτοί τρώνε τσάμπα το ψωμί του κοσμάκη, τότε ασηζητητί, θα τους απορρίψει, θα πάρει ο ίδιος τη θέση τους και θα γίνει ο εαυτός του θεός». Ο κύριος Στάθης, σταμάτησε σ’ αυτό το σημείο την ομιλία του, υποσχόμενος να συνεχίσει άλλη φορά.

(Από το βιβλίο, "Μάρκος Κ. Κουλούρης: Γυμνές Αλήθειες - Ελεύθερες Σκέψεις"). G.F.T.


myspace layouts

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.